اختصاصی سل.نیوز/ سامان قهرمان زاده: آلبوم «آموخته های من» (لوح اول) با آواز استاد محسن کرامتی توسط موسسه فرهنگی ـ هنری ماهور منتشر شد.
«درآمد خارا»، «درآمد خارا دوم»، «کرشمه»، «رهاوی»، «سلمک»، «شهناز»، «قرچه»، «رضوی با تحریر جوادخانی»، «حسینی»، «فرود»، «دوبیتی»، «زیرکش سلمک» و «مثنوی شور» در دستگاه شور، «درآمد»، «درآمد دوم»، «درآمد سوم»، «حجاز»، «قسمت دوم حجاز»، «قسمت سوم حجاز»، «رامکلی»، «سیخی»، «خسرو و شیرین»، «دشتستانی»، «چهار پاره»، «گبری»، «گبری نوع دوم»، «لیلی و مجنون»، «یتیمک» در آواز ابوعطا، «درآمد»، «جامه دران»، «ابول»، «عراق»، «حزین»، «نهیب»، «رهاب»، «صدری»، «قرائی»، «مثنوی افشاری» در آواز افشاری، «حاجیانی»، «اوج»، «بیگدلی»، «غم انگیز»، «گیلکی»، «دشتستانی»، «دیلمان» در آواز دشتی، «درآمد»، «درآمد دوم»، «جامه دران»، «ابول»، «دوگاه»، «قطار»، «روح الارواح»، «فیلی»، «شکسته»، «شهابی» و «مثنوی بیات ترک» در آواز بیات ترک قطعاتی هستند که این مجموعه را شامل شده اند.
استاد کرامتی طی یادداشتی درباره این اثر نوشته است: «مجموعه حاضر که حاصل سال‌ها تلمّذِ صاحب این قلم در محضر استاد محمدرضا شجریان می باشد، ارائه ای است در حّد بضاعت من. دوران فراگیری این ردیف را که تقریبا نُه سال طول کشید می توانم به دو دوره تقسیم کنم: دوره ای حدوداً یک سال و نیمه پیش از انقلاب، از اردیبهشت 1356 تا حوالی تیر 1357 که طی آن آوازهای ابوعطا و دشتی و بیات ترک را درس گرفتم و دوره ای تقریبا شش ساله پس از انقلاب که با وقفه ای چهارده ماهه، از مهر 1358 آغاز شد. خود این دوره دوم را به دو بخش می توانم تقسیم کنم: بخش اولِ آن مدت کوتاهی بود که در کانون «چاووش» تعلیم می گرفتم و تا زمستان همان سال 1358 ادامه داشت و در این مدت آوازهای افشاری و کُرد بیات را یاد گرفتم. بخش آخر دوران یادگیری ام از زمستان 1358 تا اسفند 1365 تماماً در منزل استاد شجریان بود. در این دوره آخر، شیوه تدریس استاد متنوع بود؛ به این معنی که برخی دستگاه ها و آوازهای باقیمانده را بدون ضبط و به صورت سینه به سینه و بعضی را با ضبطِ گوشه به گوشه، یعنی هر هفته یک گوشه را تعلیم می دادند. دستگاه های چهارگاه و راست پنجگاه را یکباره ضبط کردند و نوارِ آن ها را در اختیار هنرجویان قرار دادند تا هر هفته یک گوشه از آن ها را به عنوان تکلیفِ هفتگی تحویل بدهیم. از اسفند 1363 دوره برای من که قدیمی‌ترین شاگرد بودم، به پایان رسید و دوره تلفیق شعر و مرکّب خوانی آغاز شد که تا پایان سال 1365 طول کشید.
در این اجرا با نهایت دقت کوشیده ام تحریفی پیش نیاید و فقط در یک مورد دخل و تصرف کرده ام که آن هم افزودن گوشه دلکش در دستگاه ماهور است. این، همه آن چیزی است که از خود استاد تعلیم گرفته ام. برخی گوشه ها را استاد در جریان تعلیم صلاح دیدند به شاگردان جدید آموزش دهند. دسترسی به این گوشه‌ها و «تکه» های بعدا افزوده شده، البته، برای من مقدور بود ولی ترجیح دادم آن ها را در کارم وارد نکنم. هنگام ضبط این مجموعه هم فقط به آنچه در این سالیان درازِ فراگیری و آموزاندن در ذهن و حافظه ام جایگیر شده و رسوب کرده است تکیه کردم و ترجیح دادم به آن بخش از نوارهای درسی نیز که در اختیار داشتم مراجعه نکنم.
ردیفی که استاد شجریان به ما آموختند به قدری با سلیقه و استادانه طراحی شده که به تعبیر من همچون شاهکارهای هنری است: جمله بندی های تحریری بدیع، تلفیق هوشیارانه‌ی کلام با «مُد» و «لحن» هر گوشه، پرهیز از تفصیل بیهوده و تکیه بر چهارچوب اصلی و ضروری ردیف کلاسیک، در مجموع «ردیف» ی به وجود آورده که در حّد کمال و بی نقص است. گویی هنرمندی سال ها برای طراحی اثر هنری خود تأمل و حوصله کرده و هزاران طرح برای آن ریخته و سرانجام به آنچه در خیال خود داشته، دست یافته است. در خاتمه سلامت و طول عمر استاد نازنین مان را از درگاه خداوند منّان مسئلت دارم».
در بیوگرافی استاد «محسن کرامتی» خواننده ردیف آوازی موسیقی ایرانی، محقق و نقاش آمده است: وی متولد سال 1326 در تهران است. او همزمان با فراگیری نقاشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به یادگیری آواز نزد محمدرضا شجریان پرداخت و به نوعی شاگرد پیشکسوت شجریان به شمار می رود.
بعدها او ضمن همکاری با حسین علیزاده در همخوانی آلبوم «راز نو»، آثار دیگری را نیز به آهنگسازانی هنرمندان چون ارشد تهماسبی، محمدرضا فیاض، محمد باقر زینالی، پیمان خازنی و . . در قالب آلبوم روانه بازار موسیقی کرد.
همچنین وی برخی تصانیف دوره مشروطیت و ردیف عبدالله خان دوامی را بازخوانی و به علاقمندان عرضه کرده است. گفتنی ست، در کارنامه هنری او تالیف بیش از 20 کتاب به خصوص در زمینه هنرهای تجسمی به چشم می خورد که از جمله مهمترین آن ها می توان به «فرهنگ اصطلاحات هنرهای تجسمی» اشاره کرد.