اختصاصی سل.نیوز/ تنظیم: لیا شیرازی: قطعه «اشکام» با صدا و ترانه ای از علیرضا جوادی و موسیقی دانیال شهرتی در استودیو روندو در حال تولید است.
علیرضا جوادی، فارغ التحصیل رشته هنرهای نمایشی، بازیگری و کارگردانی، عضو خانه موسیقی ایران، مدرس، خواننده، ترانه سرا و آهنگساز، نخستین آلبوم خود را با نام «آخرین ستاره» در سال 78 منتشر کرد و پس از آن، فعالیت های خود را با ارائه تک قطعه هایی در عرصه موسیقی ادامه داد.
وی به واسطه پدرش، استاد خسرو جوادی که خود از بازیگران و مجریان پیشکسوت رسانه ملی است، به هنر علاقمند شد و در سن 7 سالگی برای اولین بار در فیلم سینمایی «پرنده» ایفای نقش کرد. سپس در «سیمای مدرسه» و «جُنگ پرواز» نیز بازیگری را تجربه کرد و پس از آشنایی با دنیای سینما، به سمت موسیقی گرایش پیدا کرد که اولین حضور جدی او در این عرصه، به عضویت در گروه «آدا» برمی گردد. همچنین وی کمک مربی تیم فوتبال «آبفا» و مربی و عضو تیم هنرمندان است.
او که در حال تولید قطعه «اشکام» با سبک و سیاقی متفاوت از آثار قبلی اش است تا هر چه سریعتر آن را به بازار عرضه کند، درباره عدم انتشار آلبوم دوم با وجود گذشت زمان زیاد از ارائه «آخرین ستاره» تا به امروز توضیح داد: «موسیقی در ایران، پس از انقلاب فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته و با وجود تمام گستردگی ها، همچنان با شک و شبهه هایی همراه است و این دوگانگی ها را در شرایط متفاوت هر شهر و استان در برخورد با این هنر، می توان به وضوح دید. بی شک، تا به امروز تمام هنرمندان با این مشکلات مواجه بوده اند و این تفاوت ها، در آینده کاری آن ها تاثیر مستقیم داشته است. در این میان، برخی از خواننده ها با همراهی دوستانی که به نوعی جز برنامه ریزهای جریانات این هنر هستند، جایگاه های از قبل تعیین شده و مشخصی دارند اما مشکلات اصلی متوجه افرادی ست که به صورت خصوصی فعالیت می کنند که اکثر موزیسین ها و خواننده ها جز این قشر هستند و بجز عده معدودی که به علت شرایط مالی، مشکلی از لحاظ هزینه های تولید و تبلیغاتی ندارد، دیگر هنرمندان باید با پشت سر گذاشتن مشکلات، بتوانند خود را به جایگاه بالایی برسانند تا بلکه بشود به این هنر، به عنوان یک شغل نگاه کرد. با توجه به همه این مسائل، پس از آلبوم اول که تجربه مهمی برای هر خواننده محسوب می شود، تصمیم گرفتم بیشتر روی سبک دلخواهم کار کنم و با انتشار تک قطعه هایی، مخاطبانم را با آثارم همراه کنم. با توجه به همه این ها، امیدوارم بتوانم آلبوم بهتری عرضه کنم چرا که طی سال ها، معیارهای خوانندگی تغییر کرده و نمی توان از این قافله عقب ماند و باید بتوان به شکل بهینه ای از تمام توانایی هایمان بهره ببریم».
وی ادامه داد: «معمولا موسیقی پاپ رده سنی مخاطب دهه 60 به بعد را به عنوان اصلی ترین مخاطبین خود، همراه دارد که تفاوت سلیقه در آن ها به شکل کاملا مشهودی نمایان است. تمام موزیسین ها علاقمندند موسیقی فاخر را با رگه هایی از موسیقی آشنای ایرانی در کارنامه هنری خود جای دهند و برای رسیدن به این هدف، هزینه کرده و سعی می کنند رنگ و بوی اصالت را در آثارشان حفظ کنند اما گاهی مخاطب، به اثری علاقه نشان می دهد که یا به واقع جایگاه قابل تاملی در رده بندی ارزشی موسیقی ندارد و یا گرایش بیشتری به موسیقی غرب دارد. با همه این ها، من هم به عنوان یکی از افراد فعال در بین اهالی موسیقی، سعی دارم با ارائه آثاری همسو با در نظر گرفتن المان های مدنظرم، اثری ارائه کنم که از سطح خواسته های جامعه مخاطبین بالاتر باشد تا بتوانم آن ها را جذب کنم و برای رسیدن به این مهم، ارتباط مستقیم با مخاطب را در برنامه کاری قرار داده ام چون بدون حضور آن ها، علنا کار بی حاصلی انجام داده ام. مخاطب می تواند با حمایت خود، باعث شنیده شدن یک اثر شود و بازخورد مناسبی از مسیری که در نظر گرفته ام را بدهد».
ایشان درباره هماهنگی عوامل تولید یک اثر و تاثیر مثبت آن در نتیجه کار توضیح داد: «شناخت خواننده و آهنگساز از سلایق و علایق یکدیگر، نه تنها باعث می شود اثر تولیدی ارزشمندتر شود بلکه این آشنایی، دست تنظیم کننده را برای بکارگیری سازبندی زیباتر باز می گذارد و این اعتماد متقابل به وضوح، خود را در کار نشان می دهد. در آثار من، با توجه به این که اکثرا ترانه ها و ملودی ها را شخصا می نویسم و می سازم، در زمینه تنظیم معمولا نظر نمی دهم و اجازه می دهم تنظیم کننده ای که سال هاست او را می شناسم و با سلیقه اش آشنا هستم، کار خود را انجام بدهد تا همه چیز بسته به صرفا سلیقه من پیش نرود. البته بجز این حسن مثبت، بعد منفی هم وجود دارد و احتمال تکراری شدن آثار بعد از یک مدت می رود یا اصطلاحا امضا آهنگساز در هر ساخته ای وجود خواهد داشت».
علیرضا جوادی در پاسخ به این سوال که چه تمهیداتی برای ادامه فعالیت های خود در نظر دارد، اظهار داشت: «برای رسیدن به این هدف، قدم اول را اعمال تغییراتی در نحوه کار دیدیم که این تنها مختص به اجرا و خوانندگی نبود بلکه در بخش ترانه و موسیقی نیز تغییراتی را ایجاد کردیم که کمک شایانی در به روز شدن قطعات کردند و امیدواریم بتوانند مخاطب خود را پیدا کنند. به اضافه این که، شاید در آلبوم اول ترجیحم این بود که سروده ها و ملودی های خودم را بخوانم اما با تجربه ای که کسب کرده ام، ترجیح می دهم تمام من به صورت تک بعدی در یک اثر پدیدار نباشد. البته اگر ذهنم درگیر یک رویداد باشد، آن را به روی کاغذ می آورم و «ترانه» داستان احساسم می شود اما این، گاهی خوب نیست و شاهدیم وقتی بخشی از حس ما با حس ترانه سرا و تنظیم کننده دیگری یکی می شود، نتیجه کار بسیار قابل تاملتر خواهد شد».
در ادامه این گفتگو، «دانیال شهرتی» به عنوان تنظیم کننده آثار علیرضا جوادی، توضیح داد: «سعی می کنم آهنگساز تک بعدی نباشم پس خوب گوش می کنم و صداهای جدید را در ترکیب با هم امتحان می کنم و خودم را در حصار یک ژانر خاص قرار نمی دهم و سعی می کنم علم و سلیقه را با هم توام کنم و نسبت به شرایط، خودم را به روز کنم و برای دستیابی به آن، مطالعه می کنم، سفر می روم و با نسل جدید معاشرت و گفتگو دارم».
وی ادامه داد: «ما در عصری زندگی می کنیم که تکنولوژی همپای زمان به سرعت در حال عبور و پیشرفت است و ما تنها زمانی می توانیم موفق باشیم که همپای آن ها پیش برویم و خود را محدود به یک خط فکری یکسان یا ژانر خاص نکنیم. البته این به معنای این نیست که مطیع بازار باشیم یا این که منتظر بمانیم تا مخاطب نوع موسیقی خاصی را از ما بطلبد بلکه همگام با علایق پیش می رویم و حتی گاهی به آن ها سمت و سو می دهیم. این هنر یک آهنگساز است که بتواند سلیقه مخاطب را با استایل هنری یک خواننده در یک راستا قرار بدهد و سرانجام اثری در خور فضای امروز با در نظر گرفتن تمام جوانب منتشر کند که هم شنونده راضی باشد و هم خواننده سبک کاری خود را حفظ کند».
لازم به ذکر است، دانیال شهرتی که این روزها در حال ساخت موسیقی مینی سریال «تلاطم» به کارگردانی وحید بیطرفان است، به زودی آلبوم دوم باکلام خود را با نام «امشب» به علاقمندان عرضه خواهد کرد.
* در ادامه می توانید عکس های این گزارش را از نگاه دوربین «یاسمین بختیاری» و «ساجده خارج» ببنید: