اختصاصی سل.نیوز/ لیا شیرازی: اولین پیانو در ایران، 67 سال به عنوان یک مبلمان تزئینی در دربار قاجار مورد استفاده قرار می گرفت!
در اواخر سال 1806 میلادی، زمانی که ناپلئون بناپارت یک پیانوی سفید رنگ به دربار فتحعلی شاه هدیه داد، به علت عدم آشنایی درباریان با این ساز، آن را به عنوان یک مبلمان تزئینی در گوشه ای قرار دادند تا این که 67 سال بعد در سال 1873 زمانی که ناصرالدین شاه طی سفری به پاریس، به طور اتفاقی از یک نمایشگاه پیانو دیدن کرد، متوجه ماهیت اصلی هدیه ناپلئون به جد تاجدارش شد!
وی برای اولین بار دستور وارد کردن 4 پیانو را به ایران داد، با این حال تا مدت ها کسی نمی دانست چطور باید این ساز را بنوازد تا این که سرانجام «محمدصادق خان سرورالملک» که در نواختن سنتور تبحر داشت، پشت پیانو نشست و تلاش کرد ساز را به صدا درآورد.
با وجود زیبا نبودن صدای پیانو در نواخته های وی، نام او به عنوان نخستین نوازنده پیانو در ایران ثبت شده و جالبتر اینجاست که با همین شرایط، وی مدتی به تدریس این ساز به دختران ناصرالدین شاه نیز مشغول بوده است!
با ورود «لومر» سرپرست فرانسوی موسیقی نظام، به طور رسمی ورود و آموزش حرفه ای پیانو در ایران آغاز شد. وی با تنظیم قطعات فولکلوریک ایرانی برای پیانو، نه تنها به ماندگاری موسیقی های محلی کمک شایانی کرد بلکه بسیاری از مستعدین موسیقی را به پیانو علاقمند کرد و بدین ترتیب موسیقیدانان بزرگی در تاریخ موسیقی ایران ظهور کردند.
لازم به ذکر است، پیانو برای اولین بار در سال 1709 توسط «بارتولومئو کریستوفری» ایتالیایی ساخته شد که فاقد پدال بود. او نام «گراوی چمبالو کول پیانو اِ فورته» را برای اختراعش انتخاب کرد اما چون این نام خیلی طولانی بود، به اصطلاح «پیانو فورته» به معنی «قوی و ملایم» آن را مختصر نمود و کم کم در طی گذر زمان این ساز به «پیانو» مشهور شد. طی دو قرن که از اختراع این ساز می گذرد، شاهد تغییرات زیاد و قابل توجهی در آن هستیم که قابلیت های پیانو را چند برابر کرده است.
گفتنی ست، در حال حاضر قدیمی ترین پیانو که متعلق به سال 1721 است، در موزه هنر متروپیولیتن نگهداری می شود.