اختصاصی سل نیوز/ لیا شیرازی: تک قطعه «قرص خواب» با صدا و ترانه سرایی امید بیگلری و موسیقی دانیال شهرتی منتشر شد تا وی پس از وقفه ای تقریبا چند ساله با انتشار این اثر ، بازگشت خود را به دنیای موسیقی حتمی کند.
امید بیگلری، متولد ششم شهریور ماه 62، خواننده و نوازنده گیتار، به واسطه پدرش استاد «محمد بیگلری» که خود از خوانندگان و موزیسین های برجسته و مدیر یکی از آموزشگاه های بزرگ موسیقی بودند، از دوران کودکی با موسیقی آشنا شد و برای اولین بار در سن 12 سالگی بر روی صحنه نوازندگی سنتور را تجربه می کند و نزد پدر اصول خوانندگی را فرا می گیرد.
ایشان در کنار موسیقی، طراحی دکوراسیون که علاقه دیگرش بود را دنبال می کند و در سال 83 کنسرتی را برگزار کرده و سپس در سال 89 دو قطعه به نام های «سفر» و «می دونم» را با صدا و ملودی خود، ترانه سرایی یاحا کاشانی و موسیقی دانیال شهرتی تولید و منتشر می کند.
او که اجرای تیتراژ فیلم «خورشید واره» را با ترانه یاحا کاشانی و موسیقی انوشیروان تقوی برای رسانه ملی در کارنامه هنری خود دارد، از سال جاری با جدیت به عرصه موسیقی باز گشته و طبق برنامه ریزی های صورت گرفته، اولین اثر خود را با نام «قرص خواب» منتشر کرده است که به جز خوانندگی وظیفه ترانه سرایی و ساخت ملودی آن را نیز شخصا بر عهده داشته و دانیال شهرتی نیز تنظیم کنندگی، میکس و مسترینگ آن را انجام داده است و چندین قطعه دیگر نیز با صدای خود آماده پخش دارد که به زودی به علاقمندان عرضه خواهند شد.
همچنین وی که به جز نواختن سازهای سنتور، سه تار، تار و عود، گیتار را به صورت اختصاصی می نوازد، در چندین آلبوم و کنسرت حضور جدی داشته است.
امید بیگلری با اشاره به آغاز نوازندگی از دوران کودکی گفت: «با این که خانواده، من را به سمت موسیقی سوق دادند هر چند که هیچوقت اجباری در کار نبود و شاید فراهم بودن بستر مناسب، علاقه ما را بیشتر می کرد، ابتدا به شخصه آواز خواندن را دوست داشتم تا این که برادرم نوازندگی را آغاز کرد و مدتی بعد من نیز به نواختن علاقمند شدم و پس از تجربه سازهای مختلف، آموزش گیتار را آغاز کردم و از سن 17 سالگی نیز مشغول تدریس در آموزشگاه های مختلف شدم. جالب است بدانید خواندن موسیقی تیتراژ فیلم هم برای من یک اتفاق بود چرا که به عنوان آهنگساز، فقط به عنوان شاهد روی آن قطعه خوانده بودم اما با وجود تغییر پنج باره خواننده ها، تهیه کننده در نهایت من را انتخاب کرد و خوشحالم که اتفاق خوبی در کارنامه هنری ام رقم خورد».
وی ضمن تلویح توانایی نواختن سازهای سنتی و جهانی در کنار یکدیگر توضیح داد: «یکی از دلایلی که موسیقی در ایران آن طور که می باید پیشرفت نمی کند، این است که گاهی نسبت به ژانرهای مختلف با تعصبی عجیب رفتار می کنیم و این باعث می شود راه های کسب تجربیات جدید را به روی خود ببندیم و در یک سطح باقی بمانیم البته خوشبختانه به تازگی قطعاتی را از ساخته ها و هنرنمایی موزیسین هایی می شنویم که در مسیر جدیدی در حال حرکت هستند و با تلفیق توانسته اند مردم را با موسیقی غنی ایرانی آشتی بدهند. گاهی سنت شکنی باعث می شود، موجی از علاقه به سمت هنرمند کشیده شود البته ناگفته نماند که باید چیدمان تمام فاکتورهای تولید یک قطعه به درستی در کنار یکدیگر صورت بگیرد تا این هنر بهتر شنیده شود و ارزشمندتر باشد. برای من نیز این مساله به همین شکل بود. موسیقی یک کلیت دارد که سازها با هر کارایی و تعلقاتی یک بخش از آن را شامل می شوند پس تعصب غیرواقعی روی هیچ کدام از آن ها نداشتم».
ایشان در بخش دیگری از صحبت هایش، با اشاره به این موضوع که همچنان کسب درآمد و بحث اقتصادی یکی از مهمترین دغدغه های هنرمندان در عرصه موسیقی محسوب می شود، اظهار داشت: «متاسفانه در ایران نمی توان آن طور که می بایست به این هنر به عنوان یک شغل با پشتوانه مالی منظم حساب کرد. از خوانندگان که بگذریم حتی نوازنده های زیادی داریم که با وجود چیره دستی نمی توانند از طریق ساز زدن امرار معاش کنند و همان طور که شاهد هستیم اکثر افراد شغل دیگری دارند و موسیقی را به عنوان یک علاقه شخصی به حساب می آورند. این موضوع برای من اهمیت داشت و به همین خاطر و با بهره گیری از تجربیات پدرم، تصمیم گرفتم ابتدا شغل مناسبی داشته باشم گرچه باعث وقفه افتادن در کار هنری ام شد اما فکر می کنم امروز می تواند باعث کسب نتایج بهتری شود».
امید بیگلری در پاسخ به چگونگی تدابیرش در مواجه با انتشار آثار بیشمار در شلوغی بازار موسیقی توضیح داد: «فکر می کنم هر خواننده برای موفقیت و قبل از شروع جدی، نیاز به یک اتاق فکر دارد که اعضای آن، هم باید بازار را بشناسند و هم بتوانند او را در انتخاب سبک درست یاری دهند و هم در صدد رفع ضعف هایش برآیند. در کشور ما موسیقی به سمتی پیش رفته که هر خواننده یا باید سبک عام را انتخاب کند که غالبا با استقبال مواجه می شود و یا سبکی خاص که سلیقه شخصی او را شامل می شود اما در اکثر موارد با اقبال مواجه نمی شود ولی خواننده با شنیدن هر قطعه احساس رضایت شخصی می کند. متاسفانه بسیار کم تعداد هستند خواننده هایی که سبک کاری شان دقیقا همان چیزی است که شخصا می پسندند و بدون توجه به سلیقه عموم، اثری را تولید کرده اند که پس از انتشار مورد توجه قرار گرفته است. انتخاب این موضوع بزرگترین چالشی است که یک خواننده باید از آن بگذرد. من شخصا به دنبال سبکی هستم با تنظیم های الکترونیک اما وکال های پاپ ـ سنتی؛ این چیزی ست که در ذهنم است. در مورد نوشتار یک قطعه موسیقی نیز یا دوست دارم ترانه عام بخوانم یا یک شعر اصیل؛ دستنوشته های مابین این دو را نمی پسندم. ترانه نیاز به تفکر ندارد حتی با آن که باید با فکر و عمق نوشته شود اما وظیفه اش این است که در همان لحظه ابتدایی با ساده ترین کلمات، متفکرانه با مخاطب ارتباط برقرار کند و بتواند ذهن و احساس او را درگیر کند اما شعر نیاز به تامل دارد تا بتوان معنای درونی آن را درک کرد. ما گاهی با دستنوشته ها و اجرای آن ها معنای شعر و ترانه را دگرگون می کنیم. به همین خاطر است که در علاقه شخصی ام دوست دارم یا ترانه محض بخوانم و یا شعر مطلق».
وی ادامه داد: «البته اطرافیانم وقتی نظرم را در این باره می شنوند، گاهی اظهار می کنند که این مساله باعث تشویش ذهن مخاطب می شود در صورتی که واقعا این طور نیست چون اگر خواننده به کاری که انجام می دهد واقف باشد و بداند در کدام موقعیت باید چه انتخابی داشته باشد، بی شک علاقمندان نیز با او همراه می شوند و هر قطعه طرفداران خاص خود را پیدا خواهد کرد. اهمیت به سلیقه مخاطب در عملکرد و انتخاب مسیر ادامه دادن برای یک خواننده و این که سلیقه اش بتواند جوابگو و همگام با علاقه شنونده ها باشد مساله مهمی است. به هر حال تمام خواننده ها مخاطبین خاص خود را دارند و راضی نگه داشتن آن ها که خود، بهترین مُبلّغ هستند و جذب طرفداران جدید، موفقیت یک خواننده را رقم می زند».
خواننده تک قطعه «قرص خواب» در پایان گفت: «کمی زمان و کسب تجربه لازم دارم تا به نتیجه جدی برای انتخاب مسیری معین در کارنامه هنری ام برسم و فکر می کنم این اثر می تواند آغازگر خوبی باشد و امیدوارم با حمایت مخاطبین بتوانم به آن چه مدنظرم است برسم و هر روز یه قدم به جلو بردارم و موفقتر باشم».
* در ادامه می توانید متن ترانه قطعه «قرص خواب» را بخوانید و آن را دانلود کنید و آلبوم تصویری این گفتگو را از نگاه دوربین «محمدرضا عبدی» و «ساجده خارج» ببینید:
من و این حال خراب
من و این قرص های خواب
من و این قلب مریض
من و این اشک های ریز
من و با نبودنت . . . با صدات، بوی تنت
همه دنیا پرِ از بوی عطر پیرهنت
برگرد . . . دلم داره می پوسه
دیگه هیشکی نمی بوسه پیشونیمو دیگه
برگرد . . . بذار تا یه کم بیشتر
ببینم تو رو، دوری آخه بسه دیگه