اختصاصی سل.نیوز/ میثم سعیدی: فیلم مستند موسیقایی «برسد به دست آقای بنان» با کارگردانی و تهیه کنندگی زهره محقق، به نمایش خود در سینمای هنر و تجربه پایان داد.
در این مستند 87 دقیقه ای زندگی شخصی و هنری «غلامحسین بنان» استاد نامدار و خلاق آثار ایران، به واسطه نامه ای که به او نوشته می شود، مورد بررسی قرار می گیرد.
این فیلم که اولین تجربه فیلمسازی کارگردان آن است، بنان را از نگاه پردیخت آور (همسر بنان)، هومن صدر (پسر خوانده بنان)، کاوه دیلمی (از تنها شاگردان بنان)، استاد ایرج خواجه امیری، مزدا انصاری، حریر شریعت زاده و همچنین گروه دنگ شو به بیننده معرفی می کند. همچنین موارد آرشیوی نیز صحبت های خود بنان، استاد شجریان و . . . را دربرمی گیرد.
زهره محقق که خود، فیلمش را تدوین کرده است، طی یادداشتی نوشته است: معلمی داشتم که می گفت هیچ وقت مقابل چیزی که تجربه اش نکرده اید، گارد نداشته باشید و یا شیفته اش نشوید. می گفت دنیا یک جوری خودش را می چرخاند و آن را می گذارد سر راهتان تا حالیتان شود آن چیز واقعا چقدر دوست داشتنی یا دوست نداشتنی است. راست می گفت. من خیلی جوان «بنان» را نشنیده دوست نداشتم. دنیا آن قدر چرخید که یک روز دیدم دارم اولین فیلم زندگی ام را درباره «بنان» می سازم و دیدم چقدر دوستش دارم. «برسد به دست آقای بنان» حاصل همین چرخش دنیاست.
لقمان یدالهی (مشاور کارگردان)، سید محمد موسوی (تصویربردار)، احسان حیدری (صدابردار)، زنده یاد نیلوفر حسنی (عکاس)، صبا جعفری و مریم ساربانها (صراح پوستر و کاور) دیگر اعضای گروه تولید این مستند موسیقایی هستند.
غلامحسین بنان متولد اردیبهشت 1290، از شش سالگی آواز و نوازندگی پیانو را نزد والدین خود آغاز کرد و سپس از محضر میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و ناصر سیف بهره برد. فعالیت اصلی او از سال 1321 ضمن همکاری با رادیو تهران آغاز شد و تا دهه 50 طول کشید. وی که عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده است، آثار ماندگاری همچون «آمدی جانم به قربانت»، «الهه ناز»، «بهار دلنشین»، «بوی جوی مولیان»، تصنیف «توشه عمر»، «یار رمیده»، «می ناب»، «خاموش»، «مرا عاشقی شیدا»، «من از روز ازل»، «نوای نی» و سرود «همیشه جاوید ای ایران»، «حالا چرا»، «کاروان»، «رویای هستی» و . . . را در کارنامه هنری خود دارد.
استاد بنان در تاریخ 8 اسفند 64 بر اثر بیماری دستگاه گوارش و افسردگی در سن 74 سالگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود، در دهم اسفند در اممزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.