اختصاصی سل.نیوز/ لیا شیرازی: امروز، بیستم مرداد ماه، برابر با زادروز زنده یاد «مرتضی پاشایی» در سال 63 است؛ خواننده ای که آثارش ماندگار شدند و آسمانی شدنش تاریخ موسیقی ایران را با خاطرات غریبی همراه کرد.
او که در نوازندگی پیانو و گیتار تبحر داشت، اولین بار در سال 89 با انتشار چند قطعه به صورت اینترنتی توانست نظر علاقمندان را به سمت خود جلب کند.
آلبوم اول او با نام «یکی هست» در سال 91 وی را در جایگاه یکی از خوانندگان مطرح موسیقی پاپ قرار داد اما دقیقا یک سال بعد و زمانی که به اوج خود رسیده بود، در آذر 92 متوجه شد كه به بیماری سرطان پیشرفته معده مبتلاست. با این حال، هیچ وقت دوست نداشت از نام سرطان برای بیماری اش استفاده شود و دائم تاکید می کرد، بنويسيد: «بيماري پيشرفته معده دارم».
امید و تلاش او برای ادامه دادن، از «مرتضی پاشایی» یک اسطوره ساخت زیرا در تمام مدت درمان، وی با جدیت بیشتر فعالیت های هنری اش را پیگیری می کرد و کنسرت های او به علت اجرای پرقدرتش با استقبال مواجه می شدند.
صدای خاص او، انتخاب درست ترانه و ملودی و اجرای پر از احساسش، باعث شدند اکثر آثاری که منتشر کرد ماندگار شوند که از آن جمله می توان به تک قطعه های «نگران منی»، «عصر پاییزی»، «اسمش عشقه»، «قلبم رو تکراره»، «کی فکرشو می کرد»، «ستایش»، «روزهای سخت»، «بغض» و . . . اشاره کرد.
سرانجام، ساعت 8:30 دقیقه صبح جمعه، بيست و سوم آبان ماه 1393 یک پیامک سه کلمه ای با محتوای «مرتضی پاشایی درگذشت» که در میان هوادارانش و هر که او را می شناخت دست به دست می شد، جهان بسیاری را بهم ریخت تا این حقیقت برملا شود که وی براي هميشه از اين ديار فانی رفته است.
او نزديك به يك هفته اي مي شد كه در بيمارستان بهمن بستري بود و متاسفانه چون سرطان به قسمت هاي ديگر بدن او مانند كبد، صفرا و ريه نيز سرايت كرده بود، با تمام اميدي كه داشت و تلاشي كه براي ادامه زندگي كرد، سرانجام در جمعه اي پاييزي در حالي دار فاني را در سن 30 سالگي وداع گفت كه طرفدارانش پشت درهاي بيمارستان برايش كنسرت عزا گرفته بودند و ترانه هايش را يك صدا با اشك و زاري مي خواندند.
پيكر اين عزيز هنرمند 25 آبان از مقابل تالار وحدت راس ساعت 9 به سمت قطعه هنرمندان در میان انبوهی از طرفدارانش که حتی از شهرهای دیگر برای بدرقه ابدی وی آمده بودند، به باشکوه ترین شکل ممکن تشییع شد.
هواداران مرتضی پاشایی که پس از درگذشت وی، آلبوم نیمه تمام «اسمش عشقه» که توسط اطرافیانش به انتشار عمومی رسید را شنیدند، با گذشت چند سال همچنان نام و یاد او را زنده نگه داشته اند و آثارش طرفداران زیادی دارد.
* یاد و نامش تا همیشه ماندگار