اختصاصی سل.نیوز/ المیرا نورایی: امروز سی فروردین ماه برابر با زادروز «محمد تقی دانش پژوه» موسیقیدان، نسخه شناس و محقق در نسخ خطی موسیقی ایران در سال 1290 شمسی است.
«محمدتقی دانش پژوه» (نویسنده، موسیقیدان، مترجم، مصح، کتابدار، خاورشناس، فهرست نگار و نسخه پژوه، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادل فارسی، استاد دانشگاه تهران و استاد دانشکده الهیات و معارف اسلامی و از بزرگ ترین کتاب شناسان و نسخه شناسان ایران و معروف به «پدر علم نسخه شناسی ایران» است.
حاصل زندگی علمی او بیش از شصت کتاب و چهارصد مقاله معتبر است.
او که بنیانگذار نشریات فرهنگ ایران زمین و نسخه های خطی کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران است، فراگیری دانش را با همراهی پدر‌ش شروع کرد. بنابراین کودکی اش با آموختن قرآن، دیوان حافظ و نصاب الصبیان از پدر و دیگر عالمان زادگاهش سپری شد.
از همان روزها، منطق برایش شورانگیز و شوق‌آفرین بود. برخی از کتاب‌های این عرصه را مانند شرح الرساله الشمسیه قطب الدین رازی در حضور پربار پدر مجتهد خویش و با رهنمون های گهربار ایشان و برخی دیگر مانند لوامع الاسرار فی شرح مطالع‌الانوار قطب‌الدین رازی را در خلوت و بدون استاد خواند.
به مدت دو سال برای تحصیلات طلبگی در قم می زیست و بعدها راهی تهران شد. برای آموختن معقول و منقول، هم در دبیرستان و هم در دانشگاه تهران، تحصیل کرد تا در نهایت در این رشته، مدرک لیسانس دریافت کرد. وی در ایران، از آمل تا اصفهان، از یزد تا تبریز، از قزوین تا قم و از مشهد تا همدان به یادداشت نسخه های خطی کتابخانه ها پرداخت که در نشریه نسخه‌های خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به انتشار رسید. برای آن استاد بزرگ، ایران کافی نبود و برای افزودن بر دانش کتاب شناختی و نسخه شناختی از بغداد تا کربلا در عراق، از مدینه تا مکه در عربستان سعودی، از سمرقند تا بخارا در آسیای مرکزی، از مونیخ تا پاریس در اروپا و از شیکاگو تا نیویورک در آمریکا در سفر بود. تمام یادداشت هایشان از این سفرها به انتشار نشریه کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران درآمد. ایشان در جایگاه یک کتاب دار، در جهت توسعه و سازمان دهی کتابخانه تلاش می کردند. قدم برداشتن در مسیر توسعه توسط محمدتقی دانش پژوه باعث شد که کتابخانه دانشکده حقوق به عنوان بزرگ ترین کتابخانه ایران و کتابخانه نمونه علوم انسانی شناخته شد. همچنین به منظور سازمان دهی، فهرست نویسی را آغاز کردند. آن استاد ارجمند در فهرست نویسی از روش ابن یوسف حدائق پیروی کرد و از قابل توجه ترین کارهای او، تهیه یک فهرست مفصل از نسخه های خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران است.
همچنین دکتر محمدتقی دانش پژوه پدر علم نسخه شناسی موسیقی قدیم ایرانی و از بزرگ ترین کتاب شناسان ایران در جهان علم و دانش بود که کتاب «فهرست آثار دانشمندان ایرانی در غنا و موسیقی» و چند مقاله دیگر در این باب از آثار چاپ‌شده اوست.
وی در بیست و هفتم آذر 1375 پس از دو بار سکته، در منزل خود واقع در خیابان وزرا تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.