اختصاصی سل.نیوز/ باربد شهسواری پور: مجموعه سه جلدی «بهاریه» از آثار «علی اصغر بهاری» با گردآوری و نت نویسی چکاد فشارکی و رضا پرویززاده توسط انتشارات ماهور روانه بازار کتاب شد.
کتاب های سه جلدی «بهاریه» مجموعه پیش درآمد، چهارمضراب ها و رنگ و ضربی هایی از آثار و نواخته‌های استاد علی‌اصغر بهاری ست که جلد اول آن شامل 42 پیش درآمد، جلد دوم شامل 60 چهار مضراب و جلد سوم شامل 32 رنگ و 36 ضربی است.
تعدادی از این پیش‌درآمدها توسط استادان موسیقی کلاسیک دستگاهی ساخته شده اند و مابقی از دل بداهه نوازی های استاد بهاری خلق شده یا به واسطه کثرت دفعات اجرا حالت تثبیت شده ای پیدا کردند. چهارمضراب‌های این کتاب نیز برآمده از بداهه نوازی های ایشان است.
همچنین نگارندگان برای نت‌نگاری قطعات شیوه ای انتخاب کرده اند که همزمان برای نوازندگان دوره متوسطه تا پیشرفته قابل استفاده باشد. تا جایی که قوانین حق مؤلف اجازه می د‌اد امکان دسترسی به نسخه صوتی بسیاری از قطعات با طراحی یک کیوآر کد در پایان مقدمه کتاب فراهم شده است.
«علی اصغر بهاری» متولد سال 1284 شمسی است که از 13 سالگی به همراه مادرش که فرزند میرزا علی خان نوازنده ماهر کمانچه بود در خانه پدربزرگش زندگی می کرد. در این زمان بود که با موسیقی انس گرفت و به کمانچه نوازی پدربزرگش علا‌قمند شد.
به درخواست مادرش از میرزا علی خان به مدت دو سال نواختن کمانچه را آموخت و سپس به مدت چهار سال در مکتب سه دایی خود به نام‌های رضا خان، اکبر خان و حسن خان که در یک قرن پیش جزو هنرمندان نامی ایران به حساب می‌آمدند، دست به تکمیل تجربیات خود در کمانچه نوازی زد.
در هجده سالگی، همراه با ارکستر ابراهیم خان منصوری در کنسرتی که در یک سالن بر پا شده بود شرکت کرد و از همین‌جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقیدانان رسید.
پس از چند سال که پیانو به جای سنتور و ویولن به جای کمانچه رواج پیدا کرده بود، وی نیز کمانچه را زمین گذاشت و نواختن ویولن را آغاز کرد و نزد رضا محجوبی به تکمیل آموخته‌های خود در موسیقی ایرانی پرداخت.
بهاری پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی جهت تعلیم می گشاید و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار می کند و شاگرد تعلیم می دهند و بعدا به تهران می آید و توسط استاد روح الله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت می شود و در هنرستان شروع به همکاری می نماید. این ایام مصادف بود با گشایش رادیو که او را نیز به همکاری فرا می خواند.
در سال 1335 بود که پس از سال ها دوری از کمانچه، با علاقه فراوان دوباره این ساز را دست گرفت.
پس از اجراهای اصغر بهاری در رادیو، دانشگاه تهران از وی دعوت کرد تا به تعلیم هنرجویان این دانشگاه بپردازد. در سال 1346 با دعوت رادیو فرانسه در سالن دلاویل در میان سه هزار بیننده به اجرا پرداخت.
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچه نوازهای کشور هستند.
علی اصغر بهاری نقش مهمی را در روایت تصانیف و نغمه های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی دارد. چنانچه بسیاری از تصانیف و نغمه‌هایی که اکنون موجود است، مدیون حافظه اوست.
وی در دهه 60 با فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، در گروه اساتید موسیقی ایران همکاری داشت که در این دوران آلبوم های انتظار دل و خلوت گزیده (با صدای استاد محمدرضا شجریان) و لیلی و مجنون، دل شیدا و کنسرت اساتید موسیقی ایران (با صدای شهرام ناظری) اجرا شدند.
استاد «علی اصغر بهاری» در روز شنبه بیستم خرداد 1374 شمسی در سن 90 سالگی دار فانی را وداع گفت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.