اختصاصی سل.نیوز/ امید یزدانفر: اول اردیبهشت ماه برابر با هشتاد و یکمین زادروز استاد «شاملو کاربند» موسیقیدان اهل کردستان است.
«شاملو کاربند» موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده سازهای ویلن، تار، سه تار و پیانو، در سال 1321 شمسى در سنندج کردستان دیده به جهان گشود.
مادرش از شاگردان درویش خان و مرتضی نی داوود بود و از پنج سالگی نواختن ساز سه تار را به وی آموزش داد. او با شنیدن صدای وویلن ابوالحسن صبا و مهدی خالدی، به این ساز گرایش پیدا کرد. هنگامی که مادرش علاقه او را به ویولن احساس کرد، یک ساز برای وی تهیه نمود و نزد «بهنام مراد بروخیم» نواختن این ساز و نت‌خوانی را فرا گرفت و پس از دو سال در رادیو سنندج به تکنوازی ویولن پرداخت.
در سال 1336 در تهران ساکن شد و با راهنمایی و سفارش ابوالحسن صبا، به علی تجویدی معرفی شد. او به مدت شش سال نزد علی تجویدی، ردیف و آثار موسیقی ایرانی را آموخت و به عنوان دستیار او فعالیت نمود. وی همزمان به دانشگاه تهران راه یافت و مدرک لیسانس مهندسی شیمی را اخذ کرد. او تئوری موسیقی و سلفژ را نیز نزد «سیروس شهردار» آموخت و پس از پایان خدمت سربازی به عنوان کارشناس در وزارت بهداری استخدام شد.
شاملو کاربند همچنین در دوره اول هنرکده موسیقی (هنرستان عالی موسیقی ملی)، به ریاست مصطفی کمال پورتراب، لیسانس آهنگسازی خود را دریافت نمود. در این هنگام با معرفی علی تجویدی و فرهاد فخرالدینی، به عنوان نوازنده ویولن اول و آهنگساز، همکاری خود را با ارکستر بزرگ رادیو تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و به مدت چهار سال، بیش از صد قطعه موسیقی با صدای خوانندگان آن زمان اجرا نمود. او همچنین نواختن ویولن کلاسیک را نزد هویک هوسیان و هراچ ماکولیان آموخت.
او نخستین قطعه خود با نام «بهار» را در اواخر دهه 1340 برای سیمین غانم آهنگسازی و ضبط کرد و پس از آن قطعاتی را برای خوانندگان دیگر ساخت. وی همچنین سرپرست و آهنگساز گروه موسیقی «شاملو» بوده است.
او را باید جزء آن دسته از هنرمندانى به حساب آورد که نه از سر تقریح و شهرت طلبى کاذب و یا کاسبکارانه، به موسیقى روى آورده است بلکه عشق و علاقه به این هنر، با کنج عزلت گزیدن و صرفا از طریق آموزشى و انتشار کتب موسیقى و تدریس موسیقى به هنرجویان، رفع نیاز دوستداران واقعى موسیقى ملى را مى نماید و از شهرت و سر و صدا بیزار و دورى مى جوید و بدون حاشیه مشغول خدمات فرهنگى و هنرى به هنرجویان است.
کاربند، در زمینه نوازندگى ویولن، تکنیک موسیقى اصیل ایرانى را با تکنیک اجرایى ویولن کلاسیک غربى مى آمیزد و قطعات و چهار مضراب هاى ساخته او به وضوح نشانگر سبکى نو در نوازندگى ویولن ایرانى هستند.
این هنرمند مجموعه آثار و ردیف هاى استاد ابوالحسن صبا را به صورت آلبومى نفیس که داراى پنج نوار کاست است عرضه کرده و از دیگر آثار او باید به انتشار کتابهایى در دستگاه هاى ماهور، شور، همایون و قطعات و چهار مضرابها اشاره کرد.
گفتنی ست، از وی بیش از بیست اثر صوتی و مکتوب به نشر رسیده و با اینکه از سال 83 ساکن ونکوور کاناداست، هر سال برای آموزش شاگردانش به ایران سفر می کند.